acefaal

betekenis & definitie

acefaal' [Gr. a, zonder, kefalè, hoofd], bn., zonder hoofd; acefalen, een groep monniken (5e eeuw), die bij Christus maar één natuur aannamen en zich daarom afscheidden van hun hoofd, de patriarch van Alexandrië; (litt.) oude geschriften, waarvan het begin verloren is gegaan of in verminkte staat is overgeleverd; (kunst) beelden waarvan het hoofd opzettelijk werd afgesneden omdat de uitgebeelde werd onthoofd (b.v. van martelaren); het hoofd werd meestal in de handen gedragen (cefaloforen).