W.N.-Amerika; 12 m.
Synoniem: M.rivuláris ROEM., Pírus fúsca RAF., P.rivuláris DOUGL..
Een bij ons nog weinig voorkomende soort, een hoge struik vormend met afstaande, iets overhangende twijgen. Bladeren 4-9 cm lang, 2,5-4,5 cm breed, aan tot 3 cm lange, behaarde bladstelen, meestal ei-lancetvormig, soms 3-lobbig, top lang gepunt, of spits, bladvoet afgerond, rand stomp gezaagd, bovenzijde donkergroen, kaal, glad aanvoelend, onderzijde kort grijsviltig behaard, de zijnerven met de bladrand meelopend.
Bloeit midden Mei in 6-12-bloemige tuilen; bloemstelen 2-3 cm lang, behaard; bloemen 2-2,5 cm in diameter, lichtrose naar wit afbloeiend; spaarzaam behaarde kelk, kelkslippen binnenzijde behaard;
stijlen 3-4, iets boven de meeldraden uitstekend;
vrucht 10-12 mm in diameter, tot 18 mm lang, geel-groen met rood getint, met afvallende kelk.
