Zweeds biochemicus, *10.1.1916 Stockholm. Bergström studeerde medicijnen in zijn geboortestad en promoveerde in 1943.
Van 1942-46 was hij aan het Nobel-Instituut te Stockholm en daarna aan de universiteit te Bazel verbonden. Van 1947-58 was hij hoogleraar biochemie te Lund. Hij is o.a. voorzitter van de adviescommissie voor geneeskundige research van de Wereldgezondheidsorganisatie in Genève (sinds 1977) en was tot 1978 deken van het Karolinska-Instituut te Stockholm. Vanaf 1958 richtte hij zijn onderzoek op de in 1930 ontdekte prostaglandines en toonde hij hun belangrijke functie in het lichaam aan, o.a. bij de regeling van de bloedstolling, bij ontstekingsreacties, bij spiercontracties en bij de uitscheiding van zout. Voor zijn verdiensten kreeg hij in 1982, samen met Bengt Samuelsson en John Robert Vane, de Nobelprijs voor geneeskunde en fysiologie. Afb.p.74.
