m. (-s), (ook: mechanische stem), elektronische schakeling die signalen genereert, die via een luidspreker ten gehore gebracht, de menselijke spraak nabootsen.
© De bestaande spraaksynthesors maken gebruik van een geheugen waarin een aantal woorden (of zinnen) zijn opgeborgen. Met behulp van een microprocessor kunnen een aantal van deze woorden in verschillende volgordes achter elkaar worden geplaatst en vervolgens uitgevoerd naar een versterker en luidspreker. Hoewel de elektronische uitvoering ervan totaal anders is, verschilt dit systeem voor wat betreft het opslaan en weer uitvoeren van de woorden in principe niet van dat van een bandrecorder. Anders is wel de mogelijkheid steeds andere combinaties te vormen van de aparte woorden. Dit type spraaksynthesors wordt wel ingebouwd in elektronische spelletjes (b.v. een bepaald type schaakcomputer). Door de betrekkelijk kleine geheugencapaciteit is het woorden- en zinnenrepertoire nog maar zeer beperkt (b.v. 64 woorden).
Een veel veelzijdiger spraaksynthesor zou de woorden moeten construeren uit de losse basisklanken, die dan opgeslagen zouden zijn in een geheugen. Dezelfde akoestische en taalkundige problemen die zich voordoen bij de → spraakherkenning door een computer, staan de technische realisering van dergelijke spraaksynthesors voorlopig nog in de weg.
