m. (-palen), populaire ben. voor een luchtverontreinigingsmeetstation, m.n. de zwaveldioxidemeetstations vrn het waarschuwingsnet Rijnmond en het Nationaal Meetnet voor Luchtverontreiniging.
© Een luchtverontreinigingsmeetstation bestaat uit een paal van 3,80 m (de snuffelpaal’) waardoor de lucht wordt aangezogen, en een kast waarin de meetinstrumenten zijn geplaatst. De aangezogen lucht wordt door een vloeistof geleid, waarbij de zwaveldioxide wordt geoxideerd tot sulfaat en het in de vloeistof aanwezig broom wordt gereduceerd tot bromide. Door middel van een elektrische stroom wordt het bromide teruggevormd tot broom. De daarvoor benodigde elektrische stroom is een maat voor de zwaveldioxideconcentratie in de aangezogen lucht. Via een vaste telefoonverbinding wordt het aldus verkregen meetsignaal doorgestuurd naar een centraal opgestelde computer, die uit de continue stroom gegevens uurgemiddelde zwaveldioxideconcentraties berekent.
In luchtverontreinigingsmeetstations worden naast instrumenten voor de meting van zwaveldioxide dikwijls allerlei andere meetinstrumenten opgesteld. Naast gasvormige verontreinigingen zoals stikstofmonoxide, stikstofdioxide en koolmonoxide, kunnen ook deeltjesvormige verontreinigingen worden gemeten (stof, aërosolen). De analyse van de bemonsterde verontreiniging vindt soms in het meetstation plaats, maar kan ook in het laboratorium plaatsvinden, zoals bij de analyse van stofmonsters.
