(Repüblica de Panama), republiek in Midden-Amerika, begrensd door Costa Rica, Colombia, de Grote Oceaan en de Caribische Zee, 76650 km2. Hoofdstad: Panama City.
POLITIEK Op 10.10.1978 werd door de Nationale Assemblee Aristides Royo tot president en premier gekozen. O.Torrijos, die Royo zelf als zodanig had voorgesteld, trok zich terug als regeringsleider, maar behield als hoofd van de Nationale Garde de feitelijke macht. In 1984 zullen algemene rechtstreekse presidentsverkiezingen worden gehouden, waaraan de weer toegelaten politieke partijen zullen deelnemen. Ex-president A. Arias keerde uit ballingschap terug. Torrijos richtte de Democratische Revolutionaire Partij op.
Royo wil de gematigd linkse politiek van Torrijos voortzetten, maar de invloed van het particuliere bedrijfsleven en van de kerk vergroten om de steun van het volk aan de regering breder te maken. In 1979 verenigde het merendeel van de oppositiepartijen van rechts en centrum zich als Nationaal Oppositiefront (FRENO). Deze beschuldigde Torrijos van een dictatoriaal bewind dat hij bij de verkiezingen in 1984 zou willen legaliseren. Per 1.10.1979 trad het Panamakanaalverdrag in werking. Panama oefent sindsdien de soevereiniteit uit over de Kanaalzone, behalve zes strategische punten, die onder verantwoordelijkheid van de VS blijven (tot het jaar 2000), en behalve de grote Amerikaanse bases, militaire scholen en oefenterreinen in dat gebied. Kanaal en installaties kwamen onder leiding van een Amerikaanse generaal.
Panama verleende actieve militaire steun tijdens de burgeroorlog in Nicaragua aan het Sandinistisch Bevrijdingsfront, en zond troepen naar het door Nicaragua (onder Somoza) bedreigde Costa Rica. Litt. A.Anguizola, The Panama Canal political instability 1821-1976 (1977).
