(Palestine Liberation Organisation, PLO), overkoepelende organisatie van de Palestijnse verzetsbeweging die de spreekbuis wil zijn van de Palestijnse natie. Pogingen de PLO te bewegen tot erkenning van de staat Israël mislukten tot nu toe.
Begin 1980 was de PLO door 115 staten erkend als de enige legitieme vertegenwoordiger van het Palestijnse volk. Sinds 1976 is de PLO volwaardig lid van de Arabische Liga.De Palestijnse aanwezigheid in Libanon was een van de achtergronden van de burgeroorlog die daar in 1975 uitbrak. De Palestijnen streden daarbij aan de zijde van de, overwegend islamitische, linkse groeperingen. De Syrische interventie van 1976 in het Libanese conflict ten gunste van de christenrechtse militie leidde tot een verslechtering van de relaties tussen Syrië en de PLO. Het Egyptische vredesinitiatief echter en de verschuiving van het machtsevenwicht in Libanon ten gunste van de christen-rechtse eenheden, waarop Syrië reageerde door meer dan voorheen de linkse Libanezen te steunen, brachten Syriërs en Palestijnen weer tot elkaar. Toen de PLO in Libanon echter steeds afhankelijker werd van Syrische bescherming tegen de groeiende christelijke druk, dreigde de organisatie tot een instrument van de Syrische politiek te worden. Met Syrië kwam zo ook de PLO binnen de Arabische wereld in een isolement terecht. Ook de steun van het nieuwe islamitische bewind in Iran aan de PLO bleek contraproduktief, toen de gematigder Arabische landen zich. uit vrees voor verspreiding van het revolutionaire islamitische virus, tegen de nieuwe machthebbers in Teheran keerden.
