v. (-en), in Nederland verplichte bijdrage aan de overheid ten behoeve van het milieubehoud, in het algemeen met het karakter van een belastingaanslag.
© Bij een milieuheffing is geen sprake van betaling voor een rechtstreekse tegenprestatie van de overheid, wat wel het geval is met de door de lagere overheden geheven retributies, leges en andere rechten, zoals het reinigingsrecht voor het inzamelen en verwerken van afvalstoffen. Milieuheffingen zijn duidelijk te onderscheiden van normale belastingen, die bedoeld zijn om de overheid voldoende financiën te verschaffen voor het vervullen van haar algemene taken. Enerzijds zijn zij bedoeld ter financiering van (delen van) het milieubeleid, de zgn. bestemmingsheffingen. Anderzijds kunnen zij een zodanige functie vervullen, dat er een bepaalde beleidsdoelstelling mee wordt nagestreefd, eventueel gecombineerd met verboden of geboden, uitworpvoorschriften en -normen. Grondslag van de milieuheffingen is het veroorzakersbeginsel: de vervuiler betaalt.
De heffing en invordering van milieuheffingen geschieden op rijksniveau behoudens de heffingen op lozingen op andere dan rijkswateren, die geheven en ingevorderd worden krachtens verordeningen door de regionale waterkwaliteitsbeheerders. Dit verklaart waarom deze laatste heffingen zo sterk uiteenlopen in hoogte. In Nederland bestaan tot dusverre de volgende milieuheffingen: heffingen luchtverontreiniging, vooralsnog alleen op brandstoffen en nog niet op luchtverontreinigende procesuitworpen; heffingen afvalstoffen, vooralsnog alleen op chemische afvalstoffen en op minerale smeer- en systeemolie; heffingen geluidshinder, vooralsnog alleen op het gemotoriseerde wegverkeer en op lawaaierige industrieën,
