[afk. van: minimal brain dysfunction], lichte stoornis in de hersenfunctie, die zich uit in een afwijkend gedragspatroon. Men spreekt bij een kind dat lijdt aan MBD , wel van een buitenbeentje.
De verschijnselen (die niet alle tegelijkertijd hoeven voor te komen) zijn o.a.: zich heel moeilijk kunnen concentreren; snel uit het evenwicht raken (geestelijk en lichamelijk); onhandigheid; overbeweeglijkheid; onvoldoende beheersing van impulsen; leerstoornissen.Men neemt aan dat er bij kinderen met de genoemde verschijnselen een of andere nadelige invloed op de hersenen is geweest. O.a. zuurstofgebrek bij de bevalling kan tot MBD leiden. Bij lichamelijk onderzoek (b.v. EEG) is geen hersenafwijking vast te stellen; als dat wel zo is, kan men niet van MBD spreken.
De behandeling is bij ieder kind verschillend. Geduld, niet te hoge eisen stellen en een rustige, consequente opvoeding zijn van belang. Een speciale school is vaak verstandig. De hersenfunctiestoornis is blijvend; het doel is dat het kind een evenwichtige volwassene wordt, binnen zijn eigen mogelijkheden, en dat het niet extra psychische problemen krijgt door een verkeerde benadering vanuit de omgeving.
