v., het niet goed kunnen verdragen van lactose (melksuiker).
© Ruim de helft van de volwassen wereldbevolking krijgt door melk drinken verschillende darmstoornissen; op de lange duur kunnen ernstige slijmvliesirritaties en andere darmwandbeschadigingen optreden (de ernst van de klachten wordt bepaald door de hoeveelheid ingenomen melksuiker). Deze personen produceren te weinig van het enzym lactase. Dit enzym splitst melksuiker in glucose en galactose. Bij de geboorte en tijdens de zoogperiode wordt wel voldoende lactase geproduceerd, maar daarna daalt de produktie vrij snel tot lagere of zelfs zeer lage waarden. Het is gebleken dat een erfelijke factor een rol speelt: bevolkingsgroepen die afstammen van voorouders die streken bewoonden waar tot het eerste contact met Europeanen consumptie van melkprodukten onbekend was, zijn uitgesproken lactose-intolerant. Een duidelijk voorbeeld hiervan vormt de zwarte bevolking van Zuid-Nigeria en de hiermee verwante groepen in Amerika. Opmerkelijk is b.v. dat het voedselpakket van de zwarte bevolking in Amerika al zo’n drie eeuwen grondig is gewijzigd en sterk is gaan lijken op dat van de blanke Amerikanen, terwijl deze laatsten slechts voor 6—7 % lactose-intolerant zijn.
Een van de methoden om melk bruikbaarder te maken voor lactose-intoleranten bestaat in de enzymatische omzetting van een groot deel van de melksuiker door lactase (geïsoleerd uit bepaalde gistsoorten) aan de melk toe te voegen. Het eiwit-, veten calciumgehalte blijft hierbij onaangetast.
