v., methode voor het onderzoek van het ongeboren kind, waarbij gebruik gemaakt wordt van de terugkaatsing van ultrasone geluidsgolven voor het afbeelden van de inwendige organen van de zwangere vrouw.
© De bij de echoscopie toegepaste geluidsgolven hebben een frequentie die ver boven de gehoorgrens ligt en zijn onschadelijk voor de moeder en het ongeboren kind. De geluidsgolven worden op de buik van de zwangere gericht en dringen daarin binnen, waarbij de onderscheiden weefsels (baarmoederwand, placenta, vrucht) deze golven in verschillende mate doorlaten resp. terugkaatsen. De echoscoop vangt de teruggekaatste geluidsgolven op en zet deze om in een beeld dat via een beeldscherm zichtbaar wordt gemaakt.
Met de echoscopie kan al in een vroeg stadium b.v. een sterk onderontwikkelde hersen- en schedelaanleg worden vastgesteld. Echoscopie wordt vooral gebruikt voor het lokaliseren van de placenta, voor het meten van de grootte van het hoofd van het kind, voor het vaststellen van twee- of meerlingzwangerschappen en voor het nagaan of een tweede- of derdemaands zwangerschap nog intact is.
