v., energie die gewonnen wordt uit stoffen die door levende organismen geproduceerd wprden, of uit plantenmateriaal (m.n. stalmest), dat vergist of verbrand wordt.
© Uit 1 kg gedroogde waterpestplanten kan men door dit materiaal in afgesloten tanks te vergisten ca. 400 1 gas (biogas) winnen. Dit gas bestaat voor 60 % uit methaangas. Methaangas is ook het hoofdbestanddeel van aardgas. Van 1 ha wateroppervlak kan men ruim 150 kg (gedroogd) materiaal oogsten. Dit komt neer op een opbrengst van 36000 1 methaangas. In tropische wateren vermeerdert deze plant (Eichhornia crassipes) zich bijzonder snel, zelfs zó dat de scheepvaart ernstig gehinderd wordt. Door de planten op grote schaal te oogsten maakt men van de nood een deugd.
In stalmest zitten o.a. organische stoffen, die door bacteriën vergist kunnen worden tot methaan en kooldioxide. Na 10-20 dagen wordt het geproduceerde gas opgevangen. Het methaangas kan gebruikt worden voor verwarmingsdoeleinden of als brandstof voor een gasmotor die een generator aandrijft en zo elektrische energie opwekt. De vergisting is een anaëroob proces (daarom moeten voor zuurstof afgesloten tanks gebruikt worden) en verloopt het beste bij een temperatuur van 30—35 °C. Uit de mest van 1000 mestvarkens of 100 melkkoeien kan gemiddeld per j aar 27 000 m3 gas worden gemaakt. Een bijkomend voordeel van deze verwerking van de stalmest is dat hierbij de stankoverlast verleden tijd is. Bovendien kan de stalmest na de vergisting nog steeds voor de bemesting gebruikt worden.
Een andere methode van bio-energiewinning wordt in Brazilië beproefd. Men gaat daar op grote schaal → alcoho! produceren uit rietsuiker. Alcohol kan als autobrandstof gebruikt worden in plaats van benzine.
