aanduiding van de Duitse ondergrondse verzetsgroep Rote Armee Fraktion (RAF). De geschiedenis van de RAF gaat terug tot 1968 toen het studenten- en buitenparlementaire verzet na de moordaanslag op Rudi Dutschke leek te zijn vastgelopen.
Velen volgden toen het advies van Dutschke dóór te gaan met de ‘lange mars door de instellingen’. Anderen meenden dat het verzet tegen de kapitalistische maatschappijstructuur ondergronds en desnoods met geweld, overvallen en brandstichtingen, moest worden voortgezet. De groep is genoemd naar haar bekendste leden: Andreas Baader en Ulrike Meinhof. Na een intensieve heksenjacht met alle mogelijke politiële machtsmiddelen was in 1972 de kerngroep gearresteerd. Direct vanaf de aanhouding werden de verdachten onderworpen aan een uitzonderlijk streng regime (‘isolatiefolter’). Nog tijdens het voorarrest overleed eind 1974 Holger Meins na een maandenlange hongerstaking.
Volgens officiële berichten heeft Ulrike Meinhof op 9.5.1976 in de gevangenis zelfmoord door ophanging gepleegd. Velen twijfelen aan de juistheid van deze voorstelling van zaken. De verdachten werden beschuldigd van vijf moorden, 54 pogingen tot moord, ettelijke bomaanslagen, bankovervallen, autodiefstallen en illegaal wapenbezit. Tijdens het proces werden gesprekken tussen beklaagden en hun advocaten afgeluisterd en werden verscheidene advocaten op beschuldiging van samenzwering met de beklaagden van het proces uitgesloten. Ook werden tijdens het proces verschillende wetswijzigingen ingevoerd teneinde het Duitse veiligheidsapparaat verder uit te bouwen. Flet gedrag van de verdachten was gericht op het uitlokken van een fascistische reactie, die volgens hen een revolutionaire tegenbeweging teweeg zou brengen.
In 1977 werden de nog levende verdachten tot levenslange gevangenisstraf veroordeeld. Op 18.10.1977 pleegden echter Andreas Baader, Gudrun Ennslin en Jan Carl Raspe op zonderlinge wijze zelfmoord in de gevangenis van Stuttgart Stammheim, na de ontzetting van het door mede RAF-leden gekaapte vliegtuig in Mogadisho (Somalia). Direct daarna werd het lijk gevonden van Hanns Martin Schleyer, de voorzitter van de Westduitse werkgeversbonden, die op 5.9.1977 door de RAF was ontvoerd. De in Nederland gevangen zittende RAF-leden Wackernagel, Schneider en Folkerts werden in okt. 1978 aan de BRD uitgeleverd.
