[<Ariadne], Europese lanceerraket. De Ariane wordt ontwikkeld door de European Space Agency (ESA) . Het grootste deel van de kosten wordt gedragen door Frankrijk (ca. 64 %); België draagt 5 % bij, Nederland 2 %.
De Ariane, een drietrapsraket, is een verdere ontwikkeling van de Franse L3S-raket. De Ie trap heeft 4 motoren, de 2e en de 3e elk één. De le en 2e trap gebruiken dimethylhydrazine (UDMH) als brandstof en distikstoftetraoxide als oxidatiemiddel. De 3e trap gebruikt daarvoor resp. vloeibare waterstof of vloeibare zuurstof. De Ariane is in totaal 47 m hoog en weegt bij de start 2071, waarvan 90 % brandstof + oxidatiemiddel. Met de Ariane kan een nuttige lading van 4500 kg in een lage aardbaan gebracht worden (hoogte 200 km) of, wat in verband met communicatiesatellieten veel belangrijker is, een last van 925 kg in een geostationaire baan (hoogte 36000 km).De 1e proeflancering van de Ariane in dec. 1979 vanaf de lanceerbasis Kourou in Frans-Guyana was een succes. Maar de 2e lancering (mei 1980) werd een mislukking doordat kort na de start een van de hoofdmotoren van de le trap weigerde en de raket neerstortte. Hierdoor heeft het Ariane-project vele maanden vertraging opgelopen. De 3e testvlucht staat voor juni 1981 op het programma. Het is de bedoeling dat de Ariane in 1982 op commerciële basis gebruikt gaat worden voor het lanceren van satellieten. Er zijn al contracten afgesloten, o.a. met Amerikaanse maatschappijen.
De Ariane moet een concurrent worden van de Amerikaanse lanceerraketten en de Spaceshuttle. Afb.p.43.
