het tijdelijk opvangen door een ouder, meestal een vrouw, van andermans kinderen na schooltijd of bij ziekte. In 1986 door minister De Koning (van onder meer Emancipatiezaken) en minister Brinkman (van WVC) voorgesteld als remedie tegen de kinderopvangtekorten in Nederland. Vooral mensen met onregelmatige werkuren hebben er voordeel bij. Er wordt doorgaans gewerkt met een zgn. gastouderbureau. In België bestaat dit systeem al veel langer.
Minister De Koning (van onder meer Emancipatiezaken) en minister Brinkman van WVC hebben hun mond vol over gastouderopvang, naar Belgisch voorbeeld, als de oplossing en hét alternatief voor de kinderopvangtekorten in Nederland. de Volkskrant, 13-09-86
Op dit moment kent Nederland 30 georganiseerde gastouderprojecten voor zo’n 1000 kinderen. Particuliere gastouderopvang komt daarentegen veel meer voor. Opzij, januari 1987
Vooral voor mensen met onregelmatige werktijden is gastouderopvang aantrekkelijk, omdat de dagverblijven kantoortijden aanhouden. Gastmoeders kunnen makkelijker eens een uurtje langer oppassen. NRC Handelsblad, 26-11-88
