De naam dankt de behandeling aan haar uitvinder, een dokter uit Berlijn. Zijn therapie gaat uit van het autonome zenuwstelsel.
Dat zijn de zenuwen die zelfstandig (autonoom) hun werkzaamheden doen. Niemand hoeft eraan te denken bij een ietwat vette maaltijd ruim voldoende gal in zijn twaalfvingerige darm te storten of bij een flinke zomerzon wat extra zweet naar zijn poriën te stuwen. Dat gebeurt allemaal automatisch. De twee belangrijkste zenuwen zijn de sympathicus en de parasympaticus. Nummer één zet vaart achter de gebeurtenissen. Als zij het voor het zeggen had, ging alles in een bliksemtempo.
De parasympaticus wil juist het lichaam op z’n elfendertigst laten draaien. In het normale leven-u begrijpt het al-houden ze elkaar volmaakt in evenwicht. Maar zodra één van hen blijvend de overhand krijgt, liggen ziekten op de loer. Slaat uw hart op hol of treden er vaatkrampen op, dan speelt duidelijk de sympathicus de baas. Hebt u minder dan zestig polsslagen per minuut of wijst de thermometer geen verhoging van uw lichaamstemperatuur maar verlaging aan, dan zwaait uw parasympathicus de scepter. Winkler probeerde die beide zenuwen te beïnvloeden met een soort vibrator.
Hij masseerde links en rechts van de wervelkolom en zette zijn vibrator tevens op het heiligbeen (het platte beenstuk onder aan uw ruggegraat, vlak boven uw stuitje). De patiënt zat daarbij op ellebogen en op knieën. Na een paar behandelingen is het evenwicht hersteld en daarmee is dan een begin gemaakt met de genezing. Deze massage kan bij alle mogelijke kwalen worden toegepast. Winkler gebruikte ze zelfs wel tegen t.b.c.
