Van huis uit een methode om een diagnose te stellen. De geestelijke vader, Alben Abrams, wordt wel eens voorgesteld als een kwakzalver, maar zo mag men een neuroloog en professor in de pathologie (Stanford-University, California, USA) toch zeker niet betitelen.
Hij ontdekte dat elke ziekte een bepaaldestraling uitzond. Nu hadden wichelroedelopers en genezers die pendelden, dat altijd al beweerd, maar niet iedereen heeft genoeg gevoeligheid om die apparaten te gebruiken. Abrams wilde de verschillende stralingspatmnen ondubbelzinnig vastleggen. Hij deed dat met een weerstandsmeter, maar daar kwam nog zoveel bij om de hoek kijken dat hij zijn hooggeleerde collega’s niet kon overtuigen. Zijn gedachtengang was aantrekkelijk genoeg. Als aan alle vereisten was voldaan, wees de weerstandsmeter bij elke kwaal een bepaalde waarde aan, bij kanker bijvoorbeeld vijftig ohm.
Verkeerde diagnoses zouden uitgesloten kunnen worden. Het juiste geneesmiddel neutraliseerde bovendien de weerstand, dus ook een blunder bij de medicijnkeuze zou definitief verleden tijd zijn. Om over zaken als pendel en wichelroede maar te zwijgen. Volgelingen van Abrams bouwden zelfs een weerstandsdoos die aan de hand van een bloedproefje of een plukje haar kon constateren wat eraan scheelde. Toch bleef en blijft het struikelblok de gevoeligheid die nodig is om feilloos met de doos te werken. In dit verband treft u nog wel eens de term radiësthesie aan.
Dat betekent gewoon: gevoeligheid voor straling. Iets wat voor pendel en voor wichelroede helemaal onmisbaar is. Radionica-apparaten kunnen in feite alle ziektebeelden achterhalen, zodat ze in elke situatie toe te passen zijn. Een bepaalde therapie houdt het gebruiken van dit instrument niet in, al zoeken radiësthesisten het in de regel dicht bij huis. Ze proberen dan zelf energie op de patiënt over te dragen en die methoden verschillen nauwelijks van de paranormale werkwijze.
