Deze twee letters zult u onvermijdelijk ontmoeten bij elk verhaal dat over zuur of basisch gaat. Revolutionaire ontdekkingen van atoomgeleerden hebben de uitleg er niet gemakkelijker op gemaakt.
In een notedop samengevat draait hun story om standaardpakketjes positieve energie, de protonen. Zuren zenden ze uit, basen nemen ze op. Vandaar dat men er in een zure omgeving meer van zal vinden dan in een basische. Hoewel die concentratie in beide kampen klein zal zijn, doorgaans een kwestie van nullen achter de komma. Hoeveel nullen kunt u zien aan de pH. Staan er twaalf nullen achter de komma, dan is met de nul ervoor sprake van dertien nullen in totaal.
De zuurgraad is dan pH13. Daar zitten dus niet heel veel van die allerkleinste porties positieve elektriciteit bij. Er is bij zo'n hoge pH sprake van een basisch milieu, want wat er is, wordt duidelijk met graagte opgenomen. Is de concentratie hoger en staan er maar twee nullen achter de komma, dan is het totale aantal nullen drie en spreekt men van pH3. Dat is behoorlijk zuur en er worden duidelijk flink wat standaardkluitjes positieve elektriciteit afgevuurd. Het gulden midden is pH7, waarbij basen en zuren met elkander in balans zijn.
Het menselijk lichaam zit vlak bij dat midden, maar dan wel aan de ietwat zure kant. Wordt iemand veel te basisch of te zuur, dan gebeuren er allerlei vervelende dingen. Het is dus een kunst door het juiste voedsel in balans te blijven.
