Een van de vele therapieën die min of meer door toeval zijn ontdekt, is de neuraaltherapie. De gebroeders dr.
Walter en dr. Ferdinand Huneke behandelden hun zuster Katha tegen vreselijke migraine. Ze hadden hun hele medische arsenaal al op haar beproefd, toen een oude kennis op een anti-reumamiddel wees. En omdat reuma hoofdpijn kan verwekken, haalden ze het voor alle zekerheid in huis. Het hielp ook nog, totdat een nieuwe zending niet meer aansloeg. Maar er bleek ook een verschil te zijn: in de eerste serie ampullen had procaïne gezeten,een verdovingsmiddel; in de tweede niet. Nu zat er zó’n klein beetje procaïne in dat het verdovende effect het niet geweest kon zijn. In piepkleine hoeveelheden bleek het al prima te voldoen. Op verzoek van beide broers maakte Bayer zelf een mix van coffeïne en van procaïne; het nog steeds gebruikte impletol. Katha Huneke had geen migraine meer, al snapte niemand eigenlijk waardoor. Toen Ferdinand een verpleegkundige op soortgelijke wijze wilde helpen en náást in plaats van in de ader spoot, merkte hij dat impletol buiten de bloedbaan om ook hielp.
En toen hij een mevrouw een spuitje gaf om haar van jeuk in een oud litteken af te helpen, was ze op slag ook van een uiterst pijnlijke gewrichtsontsteking af. Aangezien ze al geboekt was voor een amputatie van haar linkeronderbeen, was dat natuurlijk een dramatische genezing. Omdat die binnen enkele ogenblikken plaatsvond, hanteerden de Hunekes sindsdien de term secondenfenomeen.
Het blijkt dat oude littekens een bepaald storingsveld kunnen veroorzaken. Dat kan zijn vangarmen naar de meest uiteenlopende plekken van een mensenlichaam uitstrekken. De storing ontstaat doordat een aantal lichaamscellen hun spanning heeft verloren. Want elke cel waaruit ons weefsel is gevormd, is eigenlijk een miniatuur kaliumbatterijtje met een spanning van negentig millivolt. Lekken die batterijen leeg, dan ‘valt de stroom uit’ en dat hoeft echt niet vlak in de buurt te zijn. Als er stoppen doorslaan in de kelder, gaat het licht op zolder óók uit.
Een injectie met een heel klein beetje procaïne of impletol jaagt de spanning op van nul naar negentig. De boel draait weer naar hartelust en wel op stel en sprong. Om het voorbeeld verder uit te spinnen: het zolderlicht gaat niet pas twee dagen na het indraaien van nieuwe stoppen in het souterrain weer aan, maar a la minute! Neuraaltherapie kan een menigte kwalen laten verdwijnen, maar uit mijn verhaal blijkt dat er wel grenzen zijn. Zenuwzwakte of een gebrek aan vitaminen vallen er bijvoorbeeld heel duidelijk niet onder. In ons land is een aantal artsen tevens neuraal therapeut. In de Bondsrepubliek zijn het er heel wat meer en ik las zelfs ergens dat daar één op elke vijf huisartsen ook neuraaltherapie bedrijft.
