Met moxa wordt eigenlijk een Chinese plant bedoeld, maar een naast familielid ervan, de bijvoet, komt ook wel in ons eigen land voor. Zachte bloem- en bladerdelen worden eerst gedroogd en daarna tot een soort tabak versneden.
In ons land wordt die verwerkt tot moxa-sticks geleverd, al zult u met wat speuren misschien nog wel wat andere vormen vinden. De sticks die veel op een supergrote sigaret lijken, zijn het handigst te gebruiken. Men steekt ze aan en houdt het gloeiende puntje op een centimeter of twee drie van een acupunctuurpunt. Warmte dringt diep in alle weefsels door. Zo'n stick werkt op z’n minst zo goed of vaak nog beter dan een naald of vingerdruk.Een paar spelregels
Juist om de intensieve werking mag u één punt niet langer dan een minuut of twee behandelen. Mocht u er pijn van krijgen of zou de huid erg rood gaan kleuren, houd dan de stick wat verder weg of kap ermee. Deskundigen raden bovendien aan om hooguit om de andere dag te moxeren.
De punten die in het gedeelte over acupressuur worden genoemd, mogen in principe allemaal worden gemoxeerd. Toch raad ik de hoofdpijnpunten onderaan uw schedel of ook de plaatsen onderop de buik af. Niet dat het echt gevaarlijk is, maar er zit te veel haar op die plaatsen. U zou het kunnen schroeien.
Het is trouwens toch zaak uw moxa-stick goed vast te houden. De handigste manier is net te doen alsof u ermee wilt gaan schrijven. Die vingerafstand is een ingebakken gebaar. U komt nooit een centimeter naast de regel en steekt al evenmin uw ballpoint door uw agenda heen. Wilt u helemaal zeker zijn van een vaste hand, steek dan uw pink naar voren en gebruik die als een éénpoots standaardje.
