De meeste laatkoppen doen me aan buikige borrelglaasjes denken. Voor het gebruik wordt er even een vlam in gehouden, zodat de lucht sterk wordt verwarmd.
Dan zet men het glaasje met de bodem omhoog stevig op de huid. Bij het afkoelen van de lucht erin, zuigt het zich stevig vast. De huid wordt als een dikke bobbel naar binnen gezogen en raakt daardoor extra sterk doorbloed. Het hanteren van de vlam en het plaatsen van de laatkoppen vereisen enige handigheid. Er zijn daarom ook glaasjes in de handel met een soort ventieltje in de bodem. Met een pompje wordt de lucht eruit gezogen, zodat de laatkop zonder wapperen met vlammen stevig komt te zitten.
Zelf vind ik die methode minder goed, omdat de warmte van de lucht er naar mijn mening bij hóórt. In Duitsland noemt men die behandeling schröpfen en laatkoppen heten Schröpfköpfe. Dit voor het geval u zich daar door een Heilpraktiker of arts behandelen laat. Spartaans als onze oosterburen zijn, kennen ze er nog de methode van het bloedig koppen zetten. Daar komt de naam laatkop ook vandaan, want laten betekende vroeger aderlaten. De therapeut geeft bij deze manier van behandelen op elke plek waar een Schröpfkopf komt een paar oppervlakkige sneetjes met een speciaal daarvoor bestemd mesje (een Schröpfschnapper).
Pijn doet het niet en het bloed dat u verliest, maakt juist dat u zich fitter voelt. Ongeschikt voor mensen die geen bloed kunnen zien. Laatkoppen zetten is geschikt tegen astma (mits niet door hartafwijkingen veroorzaakt), gewrichtsreuma en ischias.
