Eigenlijk betekent kinesiologie ‘bewegingsleer’, maar in alternatieve kringen is dat algemene begrip ook tot een heel bepaald soort therapie beperkt. Die is uit de praktijk geboren, met name uit de chiropractische benadering van kwalen.
Verkeerde standen van de wervelkolom werden daar vaak geweten aan spieren die te krampachtig waren gespannen. Het corrigeren van de ruggegraat verhielp de gevolgen, maar een genezer moest natuurlijk ook de spanningen verhelpen. De voor de hand liggende oplossing was: ontspannen. Maar dat sloeg niet altijd aan. Begrijpelijk, want kijk eens hoe u zelf reageert. Stel dat u uw been bezeerd hebt en toch een eind moet lopen.
Wat doet u? Inderdaad: u zet met het goede been wat forser af en ontziet de beledigde onderdaan. U loopt zwaaiend als een dekmatroos bij storm en iedereen vraagt goed bedoeld maar tot vervelens toe: ‘Is er wat met je been?’ Hebt u er heel lang last van, dan raken de spieren aan de goede kant verkrampt van al die extra inspanning. Wat is daar nu het antwoord op? In dit geval is dat heel duidelijk: het zieke been genezen en niet het goede onderhanden nemen. Een kinesioloog is daarom vooral bedacht op spieren die te slapjes functioneren. Doen die hun werk weer normaal, dan keren de andere ook tot hun daagse doen en laten terug. Een therapie die zich heel geschikt laat combineren met een discipline als chiropractie. waaruit ze niet voor niets geboren is.
