Moshe Feldenkrais doet me met zijn forse, gedrongen lichaamsbouw en witte manen altijd aan David Ben Goerion denken. Beiden zijn dan ook Israëli’s met levens die zich als avonturenromans laten lezen.
Feldenkrais was al atoomgeleerde voordat dat woord bestond. Maar hij was ook Engelandvaarder, medewerker van de Britse admiraliteit en judoka. Van hem is de uitspraak dat een mens maar vijf procent van zijn vermogens ontwikkelt, omdat de maatschappij met die andere vijfennegentig procent gewoon geen raad weet.Een normaal mens weet eigenlijk maar ternauwernood waartoe hij wel of niet in staat is. De gemakkelijkste manier om greep te krijgen op die ongebruikte vermogens is beweging. Zich bewegen kan vrijwel iedereen op een bepaalde manier. En bij een oefenprogramma kan de leraar bovendien meteen bekijken of iemand zich wel goed beweegt. Ervaringen aan eigen lijf-een knieblessure brachten Feldenkrais tot de conclusie dat lichaam en geest uiterst nauw met elkaar verbonden zijn. Via het lichaam kan men de geest beïnvloeden en vanuit dat standpunt ontwikkelde hij zijn methode.
Een strak patroon van bewegingsoefeningen is er niet. Daarom valt er ook zo moeilijk een beschrijving van te geven. Met de Feldenkraismethode zijn succesvol kinderen behandeld met ‘cerebral palsy’-die meestal op spastische verlamming uitloopt-en met spraakstoornissen. Voorts worden er goede resultaten van vermeld bij mensen met een verlamming door beroerte of met dubbelzijdige verlammingen.
