De manier waarop medicijnen worden gemaakt en wat er precies allemaal in zit, is officieel vastgelegd. Ook de richtlijnen voor de keuring van de verschillende middelen horen daarbij.
Zo'n van hogerhand geregelde collectie voorschriften heet een farmacopee. Omdat de alternatieve geneeskunde in ons land op z'n gunstigst schoorvoetend wordt toegelaten, zijn er ook geen echte regels opgesteld. De farmaceuten die lid van Nehoma zijn, hebben zich daarom verplicht een buitenlandse farmacopee te volgen. In de meeste gevallen is dat het H.A.B., het Homöopathisches Arzneibuch, dat in West-Duitsland van overheidswege als hét richtsnoer wordt gehanteerd. Voor degenen die Franse middelen importeren, geldt de Pharmacopée française. Daar staan ook de reguliere middelen in, want in Frankrijk is de homeopathie officieel erkend.
Er wordt dus geen onderscheid gemaakt. In ons land is vroeger wel eens ooit een begin gemaakt met een Nederlandse farmacopee, maar daar is niets van terechtgekomen. In de Verenigde Staten bestaat wel zo’n boek, maar dat is weer niet officieel erkend. In 1955 is een internationale commissie van homeopathische apothekers op touw gezet, die de mogelijkheden van een farmacopee zonder grenzen moet onderzoeken. Ik heb geen flauw idee of daar ooit iets uit de bus is gekomen. In elk geval weet u nu dat er een Comité International des Pharmaciens Homéopathes (C.I.P.H.) bestaat.
