Iemand die men weinig tegenkomt. Misschien omdat zoveel boeken uit het Duits of Engels zijn vertaald en veel Nederlandse schrijvers daar hun wijsheid weer uit putten.
Toch was Boerhaave een héél grote en strekte zijn invloed zich tot ver buiten Nederland uit. Artikelen uit zijn tijd noemen hem zelfs ‘de leermeester van heel Europa’. Zijn hart trok eigenlijk naar het kerkelijke ambt, maar zijn ideeën over God en godsdienst pasten niet in de nauwe vakjes van die tijd. Atheïsme - want zo luidde de beschuldiging bracht iemand toen nét geen marteling en dood meer. Wel kon de jonge Boerhaave binnen de kortste keren naar een andere studierichting uitzien. Harderwijk was toen een centrum van cultuur, een belangrijke marinehaven en lest best een universiteitsstad.
Daar promoveerde hij in 1693 als geneesheer. Zijn belangstelling ging veel verder dan de geneeskunde, al stond bij hem wel alles in dienst van de zieke medemens. Boerhaave was ook een plantkundige van de bovenste plank en de wereldberoemde Linnaeus heeft indertijd heel wat van hem opgestoken. De Hortus Botanicus in Leiden werd door hem beroemd door heel Europa. Bekend waren ook zijn scheikundige colleges, want Boerhaave was tegelijk een vooraanstaand chemicus. Een veelzijdige man die de hele mens in zijn beschouwingen betrok.
Geen geneuzel in geleerde binnenkamers, maar de praktijk. Hij was de eerste die college aan een ziekbed gaf. Geen algemene beschouwing, maar die bepaalde patiënt met die bepaalde ziekte. Geen wonder dat men hem als de grondlegger van het moderne academische ziekenhuis beschouwt.
