In het allereerste bijbelboek staat ‘God schiep de mens naar zijn beeld; naar het beeld Gods schiep Hij hem’ (Genesis 1:27). Er staat nergens dat die gelijkenis zich tot de mensenziel beperkte en mevrouw Mary Baker-Eddy trok daar haar conclusies uit.
Als de mens naar Gods beeld is geschapen, is hij helemaal geestelijk. Dat men een stoffelijke wereld waarneemt waar zonde, ziekte en dood een rol in spelen, moet dus iets onwerkelijks zijn, een illusie, een drogbeeld. Wie daar iets aan wil doen, moet leren begrijpen wat er werkelijk aan de hand is. Dat is geen kwestie van logisch redeneren, al speelt dat natuurlijk wel een rol. Het is in eerste instantie een kwestie van doorleefd inzicht. Zodra men werkelijk ziet dat men geestelijk is, Gods beeld en dus zonder zonde, ziekte of dood. dan verdwijnt alle ellende als bij toverslag. Ziekte en genezing komen dus niet van buitenaf in deze visie, ze komen van binnenuit, afhankelijk van iemands begrip.In feite zou men deze geneeswijze best wel zelf kunnen beoefenen, ware het niet dat het toch allemaal wel wat lastig te begrijpen is. Daar is een leidsman voor nodig, iemand die zelf de weg naar het begrijpen al heeft afgelegd. Dat is de practitioner, die met zijn overtuiging de patiënt te hulp komt. Niet dat zo’n practitioner zelf genezingen bewerkstelligt, maar door zijn christelijke kennis (christian Science!) is hij een kanaal waardoor de werkelijkheid kan stromen. En die is zondeloos, vrij van ziekte en zonder dood. Natuurlijk zal men ooit zijn aardse loopbaan moeten afsluiten, maar dat is dan niets gewelddadigs meer.
