Dat het geheel in elk deel is terug te vinden, is geen nieuwtje. De holistische gedachtengang van onze tijd heeft er hooguit een eigentijdse formulering voor gevonden.
Iedere boer die door de eeuwen heen zijn tarwe zaaide, ging van dat principe uit. Elk beukenootje dat tot wasdom kwam, bewees de stelling. Het is daarom te begrijpen dat men ook altijd aangenomen heeft dat de hele mens was terug te vinden in zijn ogen, zijn gezicht, zijn handen. Het politieapparaat heeft door de jaren heen bewezen dat een hand in elke geval uniek is voor één bepaald individu. De wetenschap kent ook haar trommelstokvingers en horlogeglasnagels als officieel erkende tekenen die op bepaalde kwalen wijzen. Helemaal alleen staat de genezer niet die aan de hand van de hand een diagnose stelt.
Het zou te ver voeren de kennis (logos in het Grieks) van de hand (cheir in het Grieks, vandaar: chirologie) hier uitputtend te verklaren. Er zijn voldoende goede boeken over. Ik volsta met vast te stellen dat het eigenlijk geen geneesmethode is, maar wel een handige manier om vast te stellen waar een patiënt aan lijdt.
