* 1. 10. 1865 te Parijs, componist. Leerling van Dubois, Mathias en Guiraud aan het Conservatoire.
Verwierf in 1889 den Prix de Rome. Sedert 1909 prof. der orkestklasse en lid van het curatorium v. h. conservatoire. Sinds 1926 leeraar v. compositie a. d. Ecole de musique te Parijs. Zijn werken zijn niet talrijk, doch van groote waarde. Eerst door de Russische school beïnvloed, wist Dukas zich toch allengs tot oorspronkelijkheid te ontwikkelen. (Het scherzo L’apprenti-sorcier, vertoont echter merkwaardige overeenkomst met Liadofs Kiki-Mora). Wagner en Franck hebben hem overigens tot voorbeeld gestrekt. Voor piano schreef D. een tweetal meesterwerken: de groote sonate in Es kl. terts en de Variations sur un thème de Rameau. Zijn symphonie in C. gr. terts behoort tot de standaardwerken der Fransche muziekliteratuur. Het ballet La Péri, tevens een symph. gedicht, is een wonderwerk van orkestraal en dichterlijk raffinement. D.'s voornaamste partituur vormt het lyrisch drama: Ariane et Barbe bleue (tekst van Maeterlinck), hetwelk in 1907 door den Opéra comique met succes werd opgevoerd. Zie verder G. Samazeuil. P. D. (1913).
