(Portret: plaat 50), * 31. 3. 1852 te Brussel, ✝ 10. 6 1924 te Bussum, pianist, ontving het eerste pianoonderricht van zijn vader en wel met zulk gunstig gevolg, dat hij reeds in 1859 in het openbaar kon optreden. Spoedig werd hij nu leerling v. h. conserv. te Brussel waar Mailly, Fétis, Samuel en Gevaert zijne leeraren waren, hetwelk hij met talrijke prijzen verliet.
In 1879 behaalde hij den „prix de Rome" met zijn cantate Camoëns, voor koor. soli en orkest. In 1872 werd hij organist a.d. St. Bonifacius Kerk te Brussel en 1879 a. h. Paleis v. Volksvlijt te Amsterdam, in 1884 hoofdleeraar voor orgel en piano a. h. conserv. en tevens a. d. muziekschool v. Toonkunst te Amsterdam. Zeer vele pianisten danken aan d. P.'s uitnemende paedagogische gaven hunne opleiding (o.a. Willem Andriessen, Evert Cornelis, B. v, d. Sigtenhorst Meyer). Hij componeerde sonates, symphonieën, cantates, liederen, enz.