(Portret plaat 26), * 4. 9. 1892 te Aix-en-Provence, componist. Was 1910—1919 leerling van het Par.
Conservatoire (Gédalge en Widor), behaalde 1915 den prijs voor compositie. Behoort tot de „Groupe des Six", Milhaud is het typisch voorbeeld van een veelschrijver. Zijn werken zijn ongelijk van waarde. Naast zeer middelmatige, technisch zwakke composities bevinden zich betere. Waar hij het cerebrale loslaa.t, waar hij zijn hart laat spreken, zooals in de Poèmes Juifs, vermag hij te ontroeren. Hij is van huis uit op en top romantisch tot op het sentimenteele af, maar probeert hardnekkig om zich modern voor te doen. Wanneer hij Strawinsky en Schoenberg tot voorbeelden neemt, klinkt zijn muziek gewrongen en slaagt hij er niet in de onafhankelijkheid des geestes van genoemde meesters te evenaren. (Hetzelfde ziet men bij Art. Honegger), Van zijn talrijke composities noemen we 5 strijkkwartetten, twee vioolsonates, zes symphonieën, twee symphonische suites voor orkest. Dans-suite; Saudados do Brazil, tooneelmuziek: L'homme et son désir (ballet), La création du Monde. La Brebis Egarée Salade (1924) Le Train Bleu (1924), Le Boeuf sur le Toit. Voorts een cantate Le Retour de l’Enfant Prodigue (A. Gide), de opera Les malheurs d'Orphée, liederen, sonate voor piano. Ook publiceerde hij Polytonalité et atonalité (Rev. mus, 1923) en Etudes (1926). Over hem schreven HenryPrun i è r e s in de „Nouvelle revue française" van 1920, André Coeuro y. P. Landormy (Ménestrel" 1925), Zie ook Const. van Wessem. Moderne Fransche musici (1928).
