verkenner

betekenis & definitie

verkenner - zelfstandig naamwoord
uitspraak: ver-ken-ner

1. iemand die rondkijkt om te zien hoe de situatie is
♢ er werd een verkenner vooruitgestuurd
2. vliegtuig dat eropuit gestuurd wordt om de situatie te verkennen
♢ er vloog eerst een verkenner boven het gebied
3. jongen van 11-15 jaar die lid is van de scouting
♢ toen Hugh elf was, mocht hij bij de verkenners

Zelfstandig naamwoord: ver-ken-ner
de verkenner
de verkenners
het verkennertje