uitroepen

betekenis & definitie

uitroepen - onregelmatig werkwoord
uitspraak: uit-roe-pen

1. met een bepaald gevoel roepen
♢ hoera, het gaat door, riepen de kinderen blij uit

Onregelmatig werkwoord: uit-roe-pen
ik roep uit (... ik uitroep)
jij/u roept uit (... jij uitroept)
hij/zij roept uit (... hij uitroept)
wij/zij/jullie roepen uit (... wij uitroepen)
ik/jij/u/hij/zij riep uit (... ik uitriep)
wij/zij/jullie riepen uit (... wij uitriepen)
hij heeft uitgeroepen
de/het/een uitgeroepen ....
uitroepend, uitroepende