buitenkomen

betekenis & definitie

buitenkomen - regelmatig werkwoord
uitspraak: bui-ten-ko-men

1. in de buitenlucht komen
♢ mevrouw, mag Joachim buitenkomen?

Regelmatig werkwoord: bui-ten-ko-men
ik kom buiten (... ik buitenkom)
jij/u komt buiten (... jij buitenkomt)
hij/zij komt buiten (... hij buitenkomt)
wij/zij/jullie komen buiten (... wij buitenkomen)
ik/jij/u/hij/zij kwam buiten (... ik buitenkwam)
wij/zij/jullie kwamen buiten (... wij buitenkwamen)
hij is buitengekomen
buitenkomend, buitenkomende