Dorp, ontstaan na de bedijking in 1518 van de schorren van het Breskenszand. Na de inundatie van het gebied in 1583 volgde herdijking in 1610 en 1639.
Breskens ontwikkelde zich tot een havenplaats. Vanwege de strategische ligging werden in 1810-'12 bij het dorp een vijfzijdig fort (Imperial, later Frederik Hendrik) en een vierkante redoute (Napoleon, later Willem I) gebouwd.
In 1832-'35 volgde de aanleg van een havenfort. De eerstgenoemde verdedigingswerken heeft men tussen 1870 en 1880 grotendeels gesloopt; het havenfort rond 1900.
De bij de haven horende spuikommen (1827-'28) werden in 1920 gedempt en gedeeltelijk omgevormd tot het Spuiplein. Oostelijk van de bestaande haven ontstond in 1927-'28 een nieuwe haven voor het provinciale veer Vlissingen-Breskens.Een bombardement op 11 september 1944 legde Breskens grotendeels in puin. De wederopbouw kwam tot stand op basis van een stedenbouwkundig plan van A. Rothuizen uit 1945, in 1946 bijgestaan door M.F. Duintjer en A. Komter. Aan de westzijde van Breskens, bij het voormalige fort Frederik Hendrik, volgde in 1958 de aanleg van een nieuwe veerhaven.
Na de Tweede Wereldoorlog is het gebied tussen de oude en de nieuwe veerhaven volgebouwd. In 1971 kwam de Deltadijk tussen dorp en haven te liggen. Op korte afstand aan de oostzijde van het dorp is in 1995 het luxeappartementencomplex Port Scaldis gerealiseerd.
