Kleine stad, in 1183 voorzien van stadsrechten door Filips van den Elzas, graaf van Vlaanderen. Een stormramp in 1375 deed ten oosten van Biervliet de Braakman ontstaan en een storm in 1404 reduceerde het grondgebied tot een eiland.
Uiteindelijk bleef van deze, ooit door de zoutproductie bloeiende stad met twee parochiekerken (Maria- en St.-Nicolaaskerk) met haven, slechts wat lintbebouwing langs de oude Gentsestraat over. Dit restant viel in 1572 in handen van de Watergeuzen.
Ten noorden van de Gentsestraat legde men in 1604 een vijfhoekig bastion aan met de Markt als centrum. De vesting werd in 1688 opgeheven.
Vanaf 1619 werden de omringende gronden gaandeweg weer ingedijkt en in 1700 kwam de dijk naar IJzendijke gereed. Met de aanleg in 1866 van de Elisabethpolder aan de oostzijde van Biervliet verdween de haven.
Het restant van de Braakman heeft men in 1952 afgedamd. Bescheiden uitbreidingen volgden aan de noordoost- en de zuidwestzijde.
