De R.K. St.-Pancratiuskerk (Grotestraat 70) is een neogotische hallenkerk met driezijdig gesloten koor, gebouwd tegen een laatgotische toren. De zware, in Bentheimer zandsteen opgetrokken torenromp dateert uit het begin van de 16e eeuw. De oorspronkelijke derde geleding werd in 1840 gesloopt en vervangen door een tentdak. Een recente restauratie verhoogde de toren weer iets. De neogotische kerk werd in 1896-'97 gebouwd naar ontwerp van A. Tepe.
Het interieur wordt overdekt door kruisribgewelven. Tot de kerkinventaris behoren diverse stukken uit atelier Mengelberg, zoals de preekstoel (1906-'07), het hoogaltaar (1906), de communiebank (1909) en twee beelden van Jozef en Maria (1907).
Vermeldenswaard zijn verder onder meer de koperen kaarsenkroon (1864), het harmonium (1876) door Mason & Hamlin uit Boston (USA), de kruisgroep (1942), vermoedelijk van atelier Cuypers en de bronzen kruisweg (1965) door S. Nicolas-Nys. In 1994 werden vier vroeg-20ste-eeuwse stenen beelden, vervaardigd door de Antwerpse beeldhouwer Peeters, overgenomen uit de R.K. H. Hartkerk te Breda. Bijzonder zijn de gebrandschilderde ramen, waaraan sinds de bouwtijd vijf generaties van de glazeniersfamilie Nicolas hebben gewerkt.
