(Grote Noord 15) [5] is een opvallende driebeukige basilicale kruiskerk met een vijfzijdig gesloten koor en een achtzijdige vieringtoren met koepel. Het westfront heeft twee kleine half-ingebouwde torens met achtkantige lantaarns. Deze neorenaissance-kerk, naar ontwerp van A.C. Bleijs, verving in 1879-'82 een in 1877 afgebrande Mariakapel. De voorgevel staat schuin op de kerk en ook de kooraanbouwen vormen samen een schuin geplaatste gevel.
Het interieur wordt gedekt door een stucgewelf en is voorzien van galerijen. De vieringkoepel heeft men in 1934 gestut met betonnen pijlers. Bij de restauratie van 1991-'93 (A. Hangelbroek-Gouwetor) is het interieur ontdaan van de witte kleur uit circa 1965. Tot de inventaris behoren een houten Piëta (eind 15de eeuw) en een door W.F. Krayenschot vervaardigde preekstoel (1756), beide afkomstig uit de voormalige schuilkerk. Het orgel is gebouwd door M. Maarschalkerweerd (1883). De schilderingen in het transept zijn van J. Dunselman en de gebrandschilderde ramen zijn aangebracht in 1901 (koor), 1903 (transept) en 1914 (F. Nicolas & Zn.).
De voorm. pastorie (Grote Noord 13; 1879-'81), in dezelfde stijl als de kerk ontworpen door Bleijs, werd in 1910 verruild voor een met rationalistische elementen uitgevoerde nieuwe pastorie (Grote Noord 17).
