(Dorpsweg 107), oorspronkelijk gewijd aan St. Martinus, is een eenbeukige kruiskerk met driezijdig gesloten koor en een ingebouwde toren van drie geledingen met ingesnoerde naaldspits.
Het gotische koor stamt mogelijk nog uit de tweede helft van de 14de eeuw. Het dwarsschip verrees midden 15de eeuw en het oostelijk deel van het schip volgde later die eeuw.
Het westelijke schipgedeelte en de toren kwamen begin 16de eeuw tot stand. In de toren hangt een door Geert van Wou gegoten klok (1526).
De toren en de geveltoppen van het dwarsschip hebben een laat-gotische nissenversiering. Bij de restauratie in 1956-'59 zijn onder meer de venstertraceringen gewijzigd.Het interieur wordt gedekt door houten tongewelven met trekbalken; op de hoeken van de kruising zijn houten schalkbeeldjes aangebracht. In het afgeschoten westelijke schipgedeelte was tot 1872 een lagere school ondergebracht. Tot de kerkinventaris behoren een midden-17de-eeuwse preekstoel en doophek, en een door P. Flaes gebouwd orgel (1872).
