(Kerkplein 17), oorspronkelijk gewijd aan St. Hippolytus, is een eenbeukige kerk met vijfzijdig gesloten koor en een forse toren van twee geledingen met ingesnoerde bakstenen spits.
De deels tufstenen toren stamt uit het begin van de 13de eeuw en werd mogelijk later die eeuw in baksteen verhoogd. De tweede geleding met spaarvelden en keperboogfries, en de spits dateren uit de 15de eeuw.In de toren hangt een door Willem Butendiic gegoten klok (1440). Het deels met tufsteen beklede gotische koor is vermoedelijk 14de-eeuws. Het schip werd na verwoesting (1674) op de oude funderingen herbouwd in 1675. De in 1839 herstelde kerk, werd na instorting van het koor (1893) gerestaureerd in 1895 (J.Th.J. Cuypers) en in 1998-'99. Het interieur wordt gedekt door een houten tongewelf (in koor vernieuwd 1895) en bevat een preekstoel (circa 1674) en een door H.
Knipscheer gebouwd orgel (1870). Er is een gebrandschilderd raam van Claes van der Meulen (1676). Bij het kerkhof staat een gietijzeren dorpspomp (circa 1890).
