De R.K. St.-Lambertuskerk (Slimstraat 9) is een markant voorbeeld van een neoclassicistische pseudobasiliek. De kerk is in 1840-'41 gebouwd naar plannen van J.H. Laffertée, onder toezicht van A. van Veggel.
Een fronton bekroont de hoog boven de zware kroonlijst uitstekende middenrisaliet. Daarachter verheft zich de vierkante klokkentoren met vierkante lantaarn en opengewerkte achtkantige koepel. De kerk werd in 1952-'53 met twee transeptachtige dwarskapellen vergroot. Het middenschip wordt gedekt door een tongewelf met stucwerk, de zijbeuken door vlakke plafonds. Halfronde bogen op toscaanse zuilen met hoge basementen scheiden de beuken van elkaar. Het meubilair, dat behalve de banken uit de bouwtijd dateert, is in een bijzonder rijke, late barokstijl uitgevoerd: het hoogaltaar (1848) door J.J. Peeters, de zijaltaren door J.J. Peeters en J. Buijssen, en de communiebank en drie biechtstoelen door J. Buijssen. F. Loret uit Mechelen bouwde in 1868 het orgel. De grisailles uit omstreeks 1696 van Jan de Bray hingen vroeger in de kapel van het Oud-katholieke seminarie te Amersfoort. L. Bäumler vervaardigde in 1955-'60 de moderne kerkbanken. De pastorie (Slimstraat 7) stamt uit de bouwtijd van de kerk en werd rond 1900 verbouwd.
