De R.K. St.-Laurentiuskerk (St.-Laurentiusstraat 1) is een eenbeukige kerk met rond gesloten koor, aangebouwde sacristie en een ongelede toren met ingesnoerde spits. Van de mergelstenen toren gaan delen van de oostmuur terug tot de 12de eeuw, de rest dateert uit circa 1350. De huidige spits heeft men rond 1760 geplaatst. De vroegere kerk werd in 1845 vervangen door een neoclassicistische kerk naar een ontwerp van de in dat jaar overleden Mathias Soiron. De kerk is in 1976 gerestaureerd. Het interieur wordt gedekt door een gestukadoord tongewelf, de wanden worden geleed door ionische pilasters. Tot de inventaris behoren een schilderij van St. Pieter (1737) door J.B. Coclers, een vroeg-19de-eeuwse biechtstoel in Lodewijk XVI-stijl naar ontwerp van Mathias Soiron en een hoofdaltaar in neobarokke vormen (1855), geschonken door mevr. Neys-De Bouman de Ryckholt. Het door Pereboom & Leyser gebouwde orgel (1881) heeft een orgelkast uit circa 1845.
Op het kerkhof staat de grafsteen van Mathias Soiron († 1845). Het midden-19de-eeuwse missiekruis werd geschonken door de familie Neys. De grafkelder (1887) van deze familie ligt voor de toren, evenals die voor J. Xhonneux († 1899). De vroeg-19de-eeuwse pastorie (St.-Laurentiusstraat 3) werd in 1880 herbouwd. Op de kruising voor de kerk staat een zwingelput met draairad en houten puthuis.
