De R.K. St.-Lambertuskerk (Koningin Emmaplein 7) is een kruiskerk met centraliserende plattegrond, voorzien van een rond gesloten koorapsis, diverse zijkapellen, een hoge vieringkoepel en een dubbeltorenfront met koperen spitsen. De in Kunradersteen opgetrokken kerk kwam in 1914-'16 tot stand naar een ontwerp met neoromaanse vormen van J.H.H. van Groenendael. Het was de eerste kerk buiten de stadswallen. Het beeldhouwwerk van het ingangsportaal is van W. van Hoorn (1942). Het koor is in 1966 vernieuwd en uitgebreid naar plannen van B. Salemans. Vlak na de voltooiing in 1916 ontstond de eerste scheurvorming in de gewelven door verzakking van de fundamenten. In de loop van de jaren volgden diverse herstellingen en versterkingen.
Het in mergel uitgevoerde interieur wordt gedekt door kruis-, koepel- en tongewelven. Vier zware pijlers van Beiers graniet dragen de hoge vieringkoepel. De gewelfschilderingen in het koor zijn van de benedictijner monnik F. Mes (1948). Tot de inventaris behoren onder meer diverse rijke zijaltaren, een verguld reliekschrijn voor St. Lambertus van atelier Brom (1940) en kruiswegstaties van J. Gregoire (1940). Atelier N. Nicolas & Zn. heeft de meeste glas-in-loodramen vervaardigd (1917-'20), het roosvenster boven de ingang is van H. Oidtmann (1927). Verder zijn er gebrandschilderde ramen van H. Jonas en J. Nicolas (circa 1940).
De pastorie (Pastoor Habetsstraat 48) is gebouwd in 1911 naar een ontwerp met neogotische vormen van W. Sprenger. Verder zijn er de in 1925-'26 naar plannen van J.H.H. van Groenendael gebouwde kapelanieën St.-Odastraat 1-3, in stijl en materiaal aangepast aan de kerk, en de door A. Swinkels ontworpen expressionistische kapelanie St.-Odastraat 2 uit 1931.
