Huis Ruurlo in Ruurlo (Vordenseweg 2) is een voorm. havezate, voor het eerst vermeld in 1326 en vanaf 1420 in bezit van het geslacht Van Heeckeren. Uit de 15de eeuw stamt mogelijk de kelder met graatgewelf (de oude keuken).
Na het huwelijk van Joost van Heeckeren met Agnes van Haaften in 1571 werd begonnen met de bouw van een huis op L-vormige plattegrond met op de buitenhoek een forse paviljoentoren, die in 1572 gereed kwam. In de frontons met schelpvullingen boven de vensters zijn de vormen van de vroege renaissance nog te herkennen. Wigbold de Rode van Heeckeren liet in 1627 aan de noordoostzijde een slanke vrijstaande toren toevoegen. In 1727 begon Jacob Derk van Heeckeren met een modernisering van het huis, in 1728 voortgezet door zijn zoon Assueer. De torens kregen een barokke bekroning en de ingangspartij een pronkrisaliet in Lodewijk XIV-vormen. De dakruiter met klok (Christian Wilhelm Voigt) is uit 1760.
Bij herstellingen in 1869 zijn twee traptorens aan de zuidvleugel toegevoegd. Het interieur bevat Lodewijk XIV-stucplafonds (1706 en 1717) en een weelderig stucplafond in Lodewijk XV-vormen (1750). Sinds de restauratie in 1982-'84 is het huis als raadhuis van de gemeente Ruurlo in gebruik.
In 1801 gaf W.H.A.C van Heeckeren aan J.P. Posth opdracht tot een parkaanleg in vroege landschapsstijl. Dit park werd in 1868 door J.D. en L.P. Zocher aangepast en in 1880 door C.E.A. Petzold gereorganiseerd. Op het terrein staan nog een koetshuis uit 1816, een koetsierswoning (Molenbos 5) uit 1902 naar plannen van W.S.
Weatherly en een chauffeurswoning (De Boomkamp 2) uit 1926. Tot het huis behoort een watermolen op de Ruurlose Beek (Vordenseweg 2). Van de oorspronkelijk dubbele korenmolen uit 1783 resteren de beide, deels in vakwerk opgebouwde molenhuizen.
