De R.K. St.-Martinuskerk (Singel 62) is een driebeukige neogotische basilicale kruiskerk met vijfzijdig gesloten koor en dakruiter. De kerk verrees in 1869-'72 naar plannen van P.J.H. Cuypers, met als opzichters C.H. Peters en N. Molenaar. De geplande meest westelijke travee en de toren zijn niet uitgevoerd; de provisorische westelijke afsluiting uit 1877 is nog steeds aanwezig. De kerk is in 1984-'85 gerestaureerd.
Het interieur wordt gedekt door kruisribgewelven en heeft in het middenschip een triforium met daarboven per travee een rond venster. De steunberen van de middenbeuk zijn in de zijbeuken opgenomen. Kenmerkend is de baksteenpolychromie van het interieur. De muurschilderingen zijn vervaardigd door H. Crevels en F. Reclair (1890), de gebrandschilderde ramen door F. Nicolas (1891). Tot de inventaris behoren een doopvont en kruiswegstaties (1859) uit de voorganger van de huidige kerk (1834). Uit de bouwtijd stamt de inrichting van atelier Cuypers-Stoltzenberg, met onder meer een fraai ciboriumaltaar (1875), de preekstoel (circa 1880) en een triomfkruis (1890); het orgel is gebouwd door de firma M. Maarschalkerweerd (1891). Het zijaltaar en de orgeltribune zijn in 1990 overgebracht uit Martenshoek (Gr.).
Tegelijk met de kerk bouwde men de sacristie aan de noordoostzijde, met een inrichting naar ontwerp van N. Molenaar (1906), en de rijzige drielaagse neogotische pastorie aan de zuidoostzijde.
