Een samenzwering van idioten is een roman van de Amerikaanse schrijver John Kennedy Toole die verscheen in 1980, elf jaar nadat de auteur zelfmoord pleegde.
De hoofdpersoon, Ignatius J. Reilly, is een intelligente maar luie man die op zijn dertigste nog steeds bij zijn moeder leeft in een woonwijk van de stad, en die door familieomstandigheden gedwongen wordt een baan te zoeken.
In zijn voorwoord beschrijft Walker Percy hem als: "Een slons, een gekke Oliver Hardy, een dikke Don Quixote, een perverse Thomas Aquino samengepropt in één mens." Hij haat moderniteit, vooral de popcultuur, en die walging wordt zijn obsessie: hij gaat naar de film om er grappen over te maken en zijn woede te uiten over het gebrek aan "Theologie en geometrie" in de contemporaine wereld.
Hij vereenzelvigt zich met Cassandra, een Grieks mythologisch figuur die een voorspellende gave kreeg van Apollo, in ruil voor een nacht samen.
Hoewel hij zichzelf ziet als iemand met een weidse wereldopvatting ziet hij het niet zitten zijn geboorteplek te verlaten en verveelt hij vrienden en vreemden met wie hij gesprekjes aanknoopt over een mislukt reisje naar Baton Rouge met een Greyhound-bus, een traumatische ervaring, 'extreme horror'.
De structuur van Een samenzwering van Idioten komt overeen met Ignatius' favoriete boek, Boethius' Over de vertroosting der wijsbegeerte.
