Hij werd actief in de politiek, eerst voor de Anti-Revolutionaire Partij en later voor het GPV. Verbrugh wilde een rechtse doorbraak van een brede 'nationaal-christelijke' beweging, en was daarom een tegenstander van de GPV'ers die een strikt kerkelijke partij wilden.
Zo was Verbrugh voor de bescherming van de Nederlandse taal en cultuur en had hij begrip voor het basisidee van de Apartheid in Zuid-Afrika, hoewel hij bezwaren tegen de praktische uitwerking ervan had. Hij was een persoonlijke vriend van de zoon van president Hendrik Verwoerd.
De christelijk-nationale ideologie van Verbrugh heeft zijn sporen nagelaten in het denken van de ChristenUnie.
In 1981 werd het door Verbrugh en fractievoorzitter Hette Abma van de SGP ingediende wetsontwerp 'Bescherming menselijke vrucht' echter met een grote meerderheid van stemmen door de Tweede Kamer verworpen.
In 1992, toen Verbrugh bedankte als lid van de Guillaume Groen van Prinstererstichting, werd hem een afscheidsbundel aangeboden, en werd hij erelid van het GPV. In de negentiger jaren was hij een voorstander voor het samengaan van het GPV met de RPF in de ChristenUnie, en publiceerde hij hierover samen met RPF-ideoloog Roel Kuiper.
A.J. Verbrugh, na 52 jaar werken aan nationaal-gereformeerde politiek, op de Algemene Vergadering van het GPV, op 25 april 1992 te Zwolle, Groen van Prinsterer Stichting / 1992.
