Hij stamde uit een van de oude families uit de Provence, maar werd geboren in Genève omdat zijn voorouders in het midden van de 16e eeuw hun thuisland hadden verlaten onder druk van religieuze vervolging.
Zijn eerste publicaties Plantarum historia succulentarum en Astragalogia brachten hem onder de aandacht van Georges Cuvier, voor wie hij in 1802 de plaatsvervanger werd aan het Collège de France en van Jean-Baptiste de Lamarck, die hem nadien de publicatie van het derde deel van de Flore française toevertrouwde.
De "Principes élémentaires de botanique", die werd uitgegeven als de toelichting op zijn werk, bevatte de eerste weergave van classificatieprincipes waarbij hij, in tegenstelling tot de kunstmatige methodes van Carolus Linnaeus, een natuurlijke methode navolgde.
Op verzoek van de Franse regering bracht hij de zomers van de volgende zes jaren door met het maken van een botanische en landbouwkundige inventarisatie van het hele land.
In 1807 werd hij aangesteld als hoogleraar in de botanie aan de medische faculteit van de Universiteit van Montpellier om in 1810 te verhuizen naar de nieuw opgerichte leerstoel van de botanie aan de faculteit van de wetenschappen aan dezelfde universiteit.
In het daaropvolgende jaar werd hij door de Zwitserse regering uitgenodigd om de nieuw opgerichte leerstoel van de natuurlijke historie in te nemen.
