Albert Hendrik van Rood was een Nederlands architect actief in de eerste helft van de twintigste eeuw.
Kunstenares Katinka van Rood en de immunoloog Jon van Rood zijn kinderen van A.H. van Rood.
Hij kreeg een aanstelling bij de Maatschappij tot Exploitatie van Staatsspoorwegen en was daar onder andere betrokken bij de bouw van het huidige station Maastricht waar hij verantwoordelijk was voor de bouw van de eerste perronoverkapping van gewapend beton in Nederland.
Tijdens en vlak na de oorlog was Van Rood adviseur voor de Nederlandse regering inzake de bouw van noodwoningen.
Van Rood was vooral van mening dat het uiterlijk van een gebouw de functie daarvan moest weerspiegelen.
Zo had Van Rood hevige kritiek op de door J.P.L. Hendriks ontworpen watertoren in zijn woonplaats Wassenaar: er was naar zijn mening in het ontwerp niets dat de functie van watertoren uitstraalde, en met name was het reservoir niet zichtbaar.
