In 1902 vervaardigde het atelier opnieuw kazuifels van het meest oorspronkelijke model - de gesloten halve cirkel -, ditmaal voor de Leuvense hoogleraar en latere aartsbisschop van Mechelen Désiré-Joseph Mercier.
Zij had het gebruik van dit model besproken met de nieuwe hoogleraar kerkgeschiedenis van het Brugse Grootseminarie Kamiel Callewaert, die had voorgesteld het oorspronkelijke model geleidelijk aan weer in te voeren.
Callewaert zou een van de grote voorgangers van de Liturgische Beweging worden, die de terugkeer naar de oorspronkelijke liturgie van de kerk nastreefde, met de daarbij behorende vormen.
Deze publicatie zou de indruk kunnen wekken dat het atelier van Grossé zich op dat moment al beperkte tot de vervaardiging van modern werk.
De vormgeving van deze paramenten is evenwichtig in alle opzichten: de combinatie van gedempte tinten, waarbij de gouden accenten het geheel doen oplichten, de verdeling van ornament en ruimte en de combinatie van stof en model.
In 1950 werd de leiding van het bedrijf overgenomen door Madeleine Grossé en haar echtgenoot Jozef van Hauwermeiren, die al vanaf 1923 in dienst was.
