De onderzoeksinteresse van Dietvorst is in Nijmegen vanaf 1967 gericht geweest op onder meer historische geografie, onderontwikkeling, theoretische geografie, geschiedenis van de geografie en economische geografie.
Volgens Atzema & Boschma is "Het proefschrift van Adri Dietvorst in de Nederlandse economische geografie een voorbeeld van een studie die de opvatting van netwerken als een patroon van stromen volgt. Hij wist aan de hand van richting en intensiteit van het interlokale telefoonverkeer de positie van steden te bepalen in het regionaal-economische krachtenveld van Nederland. Het proefschrift van Jan Buursink is een voorbeeld van begrenzing van netwerken, namelijk in de vorm van de afbakening van zgn. nodale regio's: de verzorgingsrayons van centrale plaatsen in Nederland".
De doelstelling van Dietvorsts promotieonderzoek was het testen van de centrale idee van de geografische veldtheorie zoals die door Brian Berry was geponeerd in navolging van de opvattingen van Kurt Lewin over de essentie van het veldbegrip.
Structuur is door Dietvorst operationeel gedefinieerd als de elementen van een systeem en functie als de relaties tussen de elementen van het systeem.
Dietvorst gebruikte de tijd-ruimtebenadering als uitgangspunt voor een analyse van het gedrag van bezoekers van Enkhuizen en het Zuiderzeemuseum.
De interesse van Dietvorst is, volgens Lengkeek, in de laatste jaren "Steeds sterker uitgegaan naar de symbolische reproductieprocessen gericht op de beeldvorming en representatie van het toeristisch landschap".
